Hora est!

Dit jaar was de Dies Natalis, de verjaardag van de universiteit op 20 november, in meerdere opzichten een bijzondere dag. Miša Džoljić maakte in een digitale setting als Rector Magnificus formeel plaats voor zijn opvolger Koen Becking. Pedel Els Sonneveld trad bij deze gelegenheid voor de laatste keer aan als ceremoniemeester. Els gaat met pensioen en haar werkzaamheden als pedel worden vanaf nu overgenomen door haar zus Ingeborg Mohlmann.

“Als pedel ben je de ceremoniemeester voor alle academische plechtigheden van de universiteit”, vertelt Els. “Naast de Dies Natalis zijn dat graduations, promoties, oraties, emeritaten, eredoctoraten en ook de opening van het academisch jaar. Je bent verantwoordelijk voor de organisatie van de evenementen, niet alleen qua locatie en catering maar ook voor het hele verloop van de plechtigheid.”

Een bepaalde spanning

“Het blijft iedere keer weer bijzonder, ook al heb ik inmiddels heel wat evenementen meegemaakt”, aldus Els. “Bij graduations hangt er bijvoorbeeld altijd een bepaalde spanning onder de studenten. Maar ook opluchting en vrolijkheid. Het is heel leuk om een rol te kunnen spelen bij die belangrijke momenten in het leven.“

Een groot deel van het werk als pedel is de organisatie rondom promoties. De pedel is onder meer verantwoordelijk voor het bewaken van het protocol en de naleving van de rules and regulations. “Je begeleidt promovendi vanaf het moment dat hun dissertatie min of meer is afgerond. Dan komen ze bij je om een datum voor de promotie te prikken en vanaf dat moment houd je contact met ze.

Je helpt ze met alle zaken betreffende de organisatie van de promotie. De dissertatie moet  gedrukt worden, er moet een diploma worden gemaakt, de promotiecommissie moet worden uitgenodigd en er moet een zaal en catering worden geregeld. Weet de promovendus dat hij in rokkostuum moet verschijnen, en dat zij een bij de plechtigheid passende outfit moeten dragen? Zijn de paranimfen gevraagd om de promovendus moreel bij te staan bij de verdediging en wie gaat waar zitten tijdens de plechtigheid?

In die maanden voor de verdediging heb je heel veel contact met elkaar. Het is een dankbare baan want uiteindelijk zijn de meeste promovendi heel blij met je, want jij bent degene die voor hen die bijzondere dag heeft geregeld.”

Flexibel

Ingeborg werkt al acht jaar bij de afdeling Facility Services (FS) en heeft daar de nodige ervaring opgedaan. Els: “Als pedel heb je met veel verschillende mensen te maken, dwars door de organisatie heen. Vanuit haar functie bij FS kent Ingeborg ook veel mensen op Nyenrode. Dat maakt het makkelijker. Ze kan heel goed organiseren en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat de functie van pedel heel erg goed bij Ingeborg past. We hebben het er wel eens eerder over gehad en ik ben blij dat ze deze stap heeft gezet. Volgens mij past deze baan prima bij haar en ik ben heel blij dat ik het aan haar kan overdragen. Dit is een mooie oplossing zo.”

Ingeborg: “Els heeft in het verleden wel eens gezegd dat de functie van pedel misschien wel wat voor mij zou zijn wanneer zij met pensioen zou gaan. Ik had het echter prima naar mijn zin in mijn werk bij de Servicedesk. Ik werk twee dagen per week als gastvrouw in het kasteel en de overige drie dagen bij de Servicedesk. Verder geef ik regelmatig rondleidingen en doe ik er sinds twee jaar ook de hotelplanning bij. Genoeg afwisseling dus. Toch merkte ik dat ik, na acht jaar, ook wel toe was aan wat nieuws. Toen Els haar pensioen dichterbij kwam, ben ik toch eens gaan kijken wat er mogelijk was. Bij de Servicedesk werken we in een wisseldienstrooster en de academisch plechtigheden liggen ook niet vast.  Ik wilde graag drie dagen bij de Servicedesk blijven, dus dat betekende een hoop puzzelwerk.... Gelukkig was iedereen flexibel in het meedenken over hoe we mijn nieuwe taak passend in het rooster konden krijgen. Nu krijg ik de kans om, met een fijn team van collega’s, te blijven doen wat ik leuk vind en iets nieuws te gaan doen wat me ook boeiend lijkt.”

Kruisende paden

Ingeborg: “Alles valt een beetje op z’n plek nu. Ik hoop dat Els er vertrouwen in heeft, dat alles wat zij als pedel heeft opgebouwd bij mij in goede handen is. Zo blijft Els toch ook nog een beetje betrokken en heb ik altijd een vraagbaak in de buurt”. Haar zus beaamt dat: “Dit is een soepele overdracht zo.”

“Mijn ouders leven niet meer”, vertelt Els. Maar zij zouden er de humor wel van hebben ingezien. Twee zulke verschillende dochters en dan eindigen ze allebei als pedel.”

“Onze paden kruisen elkaar op een bepaalde manier steeds weer”, zegt Ingeborg. “We schelen bijna tien jaar in leeftijd maar de belangrijke dingen in het leven maken we toch vaak samen mee.”

“Het blijft natuurlijk heel bijzonder om als zus het stokje over te nemen. We hebben later als we ècht oud zijn in ieder geval genoeg om over te praten.”

Pijn in het hart

Els begon als pedel in 2012, ongeveer op hetzelfde moment dat Miša Džoljić als rector aantrad. “Ik heb de academische plechtigheden dus eigenlijk altijd samen met hem opgepakt. Ik heb het werk altijd met veel plezier gedaan en ga weg met pijn in het hart.”

En ze voegt er lachend aan toe: “Ik hoop dat veel promovendi de coronatijd gebruiken om hun proefschrift af te schrijven, zodat Ingeborg straks op Nyenrode een flink aantal promoties kan organiseren.”

Op 4 december draagt Ingeborg voor het eerst de pedellenstaf en de toga tijdens de promotie van Scott Mongeau.