Waardering voor beursfondsen

Als (voormalig) zelfstandig ondernemer kijk ik regelmatig naar mijn pensioenspaarpot. Hoe staat de deposito rente er voor? Hoe is het met de obligaties en hoe gaat het met mijn aandelenpot? Mijn eigen pensioenfondsje heeft een paar uitdagingen, zo zie ik.

Ik leef nogal gezond dus mijn lang-leven-risico neemt toe. Met een lage rentestand lijkt de obligatiepositie alleen maar te kunnen dalen en na een behoorlijk aantal mooie jaren kijk ik wat somber naar de aandelenkoersen (alhoewel 2019 mooi is begonnen). Ik ben overigens wel blij met die aandelen van beursgenoteerde ondernemingen. Ze leveren nu al een aantal jaren een rendement op die de inflatie bijhoudt. Als ik maar op lange termijn - een beetje gespreid - beleg. Mooi, dat heeft mijn pensioenfondsje nodig.

"Graaiers" en "klimaatterroristen"

Ik ben de beursgenoteerde ondernemingen dus dankbaar, ze staan me toe te delen in de winst. Dat doen staatsbedrijven, familieondernemingen en bedrijven in handen van private equity niet (tenzij ik participeer in die betreffende fondsen). Voorts geven beursgenoteerde bedrijven mij uitgebreid informatie, mag ik ze vragen stellen en over een aantal kwesties mag ik zelfs meestemmen. En - als ik ze niet meer vertrouw - kan ik weg, naar andere fondsen. Ze zijn dus behoorlijk democratisch, leggen rekenschap en verantwoording af, ze maken rendement op de lange termijn én ik kan toch snel van ze af. Ik hoop eerlijk gezegd dat ze niet te veel belasting betalen, want dat zou ten laste gaan van mijn pensioen. Maar enfin, dat valt ook wel mee. Toch zijn ze niet populair in het openbare debat. Kwalificaties als "graaiers", (dividend) belasting "ontwijkers", "klimaatterroristen" en "alleen maar uit op eigen gewin" lijkt het publiek discours te zijn. Van links tot rechts.

Misschien is het wel te begrijpen omdat grote ondernemingen in een globaliserende wereld tot abstracties verworden en geen effectief tegenwicht lijken te ondervinden van overheden en vakbonden. Er is alleen nog de publieke opinie die zich in 140 tekens bundelt. Niet eenvoudig te begrijpen of uit te leggen. Er is dus wel degelijk behoefte aan nieuwe vormen van tegenwicht. En natuurlijk, soms doen ze ook rare dingen zoals uitbuiting en vervuiling.

Maar in de groep van grote ondernemingen geef ik de voorkeur aan de beursgenoteerden. Immers zij geven mij zeggenschap, volatiliteit, een behoorlijk rendement op lange termijn en ze geven zich rekenschap van hun verantwoordelijkheden en leggen daarover verantwoording af.  Daar ben ik - als aandeelhoudende pensioenbelegger - bij tijd en wijle heel blij mee.