Nieuws

Onlangs kondigde de Koninklijke Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants (NBA) bij monde van voorzitter Marco van der Vegte, met trots een nieuwe kandidaat-voorzitter aan: Ted Verkade. Met plaatsvervangende schaamte nam ik waar wat daarna gebeurde.

Naar het schandaal rond betaalbedrijf Wirecard loopt in Duitsland een parlementair onderzoek. Ik volg het met veel belangstelling. Accountants die door de onderzoekscommissie worden gehoord, verschuilen zich lafhartig achter juridische barrières en nemen de slachtofferrol aan.

De strijd tegen fraude blijkt telkens weerbarstig. De toeslagenaffaire laat zien dat de overheid in die strijd soms doorslaat. Tal van boekhoudschandalen tonen dat accountants niet voldoende in staat zijn – en te vaak evenmin de juiste wil en houding laten zien – om fraude te ontdekken.

Er is al veel geschreven over Wirecard, de Duitse fintech die plots zomaar bijna €2 mrd banktegoed aan de debetzijde van de balans mist.

Is de betekenis die de samenleving aan de werkzaamheden van de accountant toekent, in de loop der tijd al dan niet gewijzigd?

Fraude in ‘normale’ tijden is verwerpelijk. Voor fraude in deze nare en angstige periode geldt dat in het kwadraat. Wereldwijd duiken steeds meer voorbeelden op van mensen en bedrijven die (proberen te) profiteren van de coronacrisis.

Iedere crisis levert op termijn weer een nieuw evenwicht op. Een nieuw normaal waarin de zaken die we nu (of is het: pas?) weer weten te waarderen geen bij- maar hoofdzaak zijn.

Te vaak zijn transparante stukken niet meer dan een façade. Een mooi aangezicht, waarachter een lelijke werkelijkheid schuilgaat.